IDEA WĘDROWNICZA

Wędrownictwo jest ruchem społecznym starszej młodzieży harcerskiej pragnącej zmieniać świat na lepszy dzięki wydobywaniu i rozwijaniu trzech elementów ludzkiej natury: PRAWDY - PIĘKNA - DOBRA. Dążenie do prawdy jest celem ludzkiego życia, realizowanie piękna pozwala żyć pełniej i radośniej, wychowanie pozytywne, przez odkrywanie i rozwijanie dobra stanowi istotę wędrownictwa.

Jestem przekonany, że ten sposób pracy z młodzieżą jest najlepszy, najbardziej skuteczny i przynoszący najtrwalsze efekty. Jest tak, ponieważ "u podłoża wszelkiego postępu leżą moralne i etyczne wartości ludzi, którzy go tworzą i realizują". 

Wędrownictwo to samowychowanie do czynu przez czyn. A więc nie piękne słowa i deklaracje, jacy my będziemy w przyszłości wspaniali, ale konkretna praca, próba bycia takimi już teraz. Wędrownicy chcą być takimi ludźmi. Ulepszanie świata zaczynają od siebie samych - samowychowanie uważają z ideę przewodnią swojego ruchu. 

Wiedza i umiejętności są kapitałem, bez którego człowiek we współczesnym świecie nie znaczy nic. Wędrownictwo sprzyja poszukiwaniu swojego miejsca w rzeczywistości - samokształcenie jest fundamentalną zasadą wędrownictwa. 

Wędrownictwo skupia młodzież powyżej 16 roku życia, która zupełnie świadomie jako cel samodoskonalenia wybiera ideały wolności, równości i braterstwa. Ideały te wyraża najpełniej Przyrzeczenie i Prawo Wędrownicze

Dewiza Wędrownicza

Wyjdź w świat, zobacz, pomyśl – pomóż, czyli działaj.

Kodeks Wędrowniczy

Być wędrownikiem to niemała sztuka, a dostępna tylko dla tych, którzy posiadają prawdziwie harcerską postawę. Wędrownikowi nie wystarcza znajomość miejsca zamieszkania, wędrownika ciekawi świat, wędrownik, patrząc w swą przyszłość, pragnie odnaleźć własną ścieżkę.

Wędrowanie to znacznie więcej niż przemierzanie kilometrów czy wytrwałość fizyczna. To sztuka wchłaniania życia, które nas otacza, to oczy i uszy otwarte, to tajemnica współodczuwania przyrody i człowieka. Wędrówką nie będzie przyspieszony tupot nóg, nadmiar krzykliwego humoru, lecz właśnie cisza wśród ciszy lasu, skupienie wobec wschodów czy zachodów słońca. To wyczucie wędrownik łatwo odszuka w sobie.

Wędrownik - jest zawsze gotów nieść pomoc.

Wędrownik - jest przyjacielem całego świata. Wędrownika ciągnie siła nieprzeparta w dal na coraz to nowe, nieznane szlaki, nie pozwala zastygnąć mu w wygodnym, osiadłym życiu, toczącym się zbyt wolno.

Wędrownik - spostrzega urok życia wszędzie, gdziekolwiek się znajdzie, gdyż odkrywa to, czego inni w pozornej monotonii codziennych dni dopatrzyć się nie umieją. Wędrownik zna radość trudnych zwycięstw, urok przyrody, piękno zdobywania samotnie niewydeptanych ścieżek.

Wędrownik - stale uprawia wędrówki, wędruje w zimie, w lecie, na wsi, w mieście, tropi miejsca, gdzie może być pożyteczny. Drogę jego wędrówki wyznaczają wartości zawarte w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim.